Aşkı "ego"dan ayırabilmek. Ama tamamen. Apayrık halde yaşayabilmek...
İşte çok çok zor olan ama gökkuşağının sonundaki hazine aynı zamanda.
"ben ayırıyorum zaten" diyenler bir daha düşünün. Davranışlarınızın kökenlerine inmeye çalışın. Orda pek aydınlık şeylerle karşılaşmicaksınız. Ama korkmayın, kendinizden nefret etmeyin de. Ve onları görmezden gelmeyin. Çünkü ordalar, varlar. Ayın karanlık yüzü; biz görmesek de var.
egonu sevmek cok onemli ama :)
YanıtlaSilego, içimizdeki kötü.
YanıtlaSilaşık olduğumuz kişiye aşık olmak mı, aşka aşık olmak mı? düşünülmesi gereken bir soru.
çoğumuz sevilmek için seviyoruz bir gerçek.
@tipsy
YanıtlaSil"Ego" derken ben hangi egodan bahsettiğimi netleştireyim: Burada bahsettiğim Freud'un id-ego-süper ego'sundaki ego değil; günlük dilde sıkça kullandığımız anlamdaki ego'dur.
Sanırım siz kendini sevmekten bahsettiniz, eğer öyleyse katılıyorum, kendini sevmek oldukça önemli bir şeydir ancak bunu egoistlik-bencillikle karıştırmamak gerektiğini düşünüyorum, tıpkı başlıkta yazmış olduğum gibi.
@kedicik
bunlar düşünülmesi gereken ancak net çizgilerle ayrılmadığı için de zor konular.
yorum yazıyım diye girdimdi lakin zaten kedicik olarak yorum yazmışım hehe
YanıtlaSilGeçen sene yazmışım, tekrar okudum, hala işin içinden çıkamadım. :)
YanıtlaSil